Άνθρωποι της Αίγινας #16 – Νικόλας Περδικάρης
Όταν ο Νικόλας Περδικάρης ανακάλυψε την Αίγινα, ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά! Χρόνια μετά, κατάφερε να αποκτήσει το δικό του σπίτι στην Πέρδικα, γιατί… πού αλλού θα έμενε ένας Περδικάρης; Δημοσιογράφος στο επάγγελμα, συγγραφέας, ζωγράφος και φωτογράφος από καθαρή αγάπη, ο Νικόλας θεωρεί την Αίγινα το “καταφύγιό” του. Γνωριστήκαμε τυχαία, αλλά ήταν σίγουρα μοιραίος ο δυνατός σύνδεσμός μας με το νησί που αγαπάμε! Απολαύστε τη μοναδική εξιστόρηση του Νικόλα Περδικάρη για τη δική του Αίγινα και τα όνειρά του να βάλει το δικό του λιθαράκι στο νησί που, όπως μας λέει, τον επέλεξε πριν προλάβει εκείνος να το διαλέξει.
Χαιρετώ και εγώ, με τη σειρά μου τον όμορφο ιστότοπο του We Love Aegina. Είμαι ο Νικόλας Περδικάρης· δημοσιογράφος στο επάγγελμα, συγγραφέας, ζωγράφος και φωτογράφος από καθαρή αγάπη. Ως απλός ταξιδευτής, χωρίς να έχω δεσμούς καταγωγής, από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στην Αίγινα (πριν από περίπου 10 χρόνια) την ερωτεύτηκα. Μετά από όνειρα ετών κατάφερα, επιτέλους, να αποκτήσω ένα σπίτι στην Πέρδικα (πού αλλού θα έμενε ένας Περδικάρης;). Κάποτε θα ήθελα να ζω στο νησί μόνιμα, τουλάχιστον για το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου – και δεν αποκλείεται να γίνω κάποια μέρα δημότης Αιγίνης. Ελπίζω, γνωρίζοντας τους ανθρώπους του τόπου, να βρω εκεί μια δεύτερη μεγάλη οικογένεια. Να απολαύσω κάθε πτυχή της καθημερινότητας στο νησί∙ από την εργασία ως τη διασκέδαση και την απόλυτη ηρεμία.
Γιατί Αίγινα
Είναι δύσκολο να εξηγήσω ακριβώς την αιτία, όμως νομίζω ότι το φως του νησιού έπαιξε τεράστιο ρόλο. Είναι ένα φως καθαρό, που δεν σε κουράζει στα μάτια. Απλώνεται σαν πέπλο πάνω από τις έγνοιες σου και τις σκεπάζει, τις μεταμορφώνει σε κάτι άλλο, κάτι καλύτερο για’ σένα. Βέβαια, όπου υπάρχει η θάλασσα υπάρχει συνήθως και η γαλήνη. Ωστόσο, η αύρα που εκπέμπει η Αίγινα είναι διαφορετική. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Κάθε φορά που φτάνω στο λιμάνι είναι σα να τραβάω μια μαγική κουρτίνα και να αφήνω πίσω μου ό,τι με στενοχωρεί. Πρόκειται περί συναισθήματος που δεν μπορεί κανείς να αποδώσει βασιζόμενος στη λογική.
Η Αίγινα και οι καλλιτέχνες
Άλλος ένας λόγος που η Αίγινα είναι το νησί μου είναι επειδή εδώ πέρασαν τα χρόνια τους σπουδαίες προσωπικότητες που θαυμάζω και μνημονεύω· ο Μόραλης, η Αγγελάκη- Ρουκ, ο Καζαντζάκης, ο Καπράλος. Αλλά και τόσοι άλλοι που ζουν ακόμη και τροφοδοτούν ασταμάτητα τον τόπο με την ενέργεια και τη δημιουργικότητά τους. Ίσως το ξεχωριστό αιγινήτικο φως να πηγάζει απ’ όλα αυτά τα λαμπρά πνεύματα, που άφησαν και αφήνουν εκεί κάτι από τη φαιά τους ουσία.
Αίγινα και φιλοζωία
Η καθόλα φανερή φιλοζωία των ανθρώπων της Αίγινας με εκφράζει επίσης απόλυτα και με συγκινεί. Αγαπώ όλα τα ζώα. Έχω μια σκυλίτσα (τη Λώρα) και μια γάτα (την Αιμιλία). Επομένως δεν θα μπορούσα ποτέ να βρίσκομαι σε ένα νησί, στο οποίο οι άνθρωποι δεν σέβονται και δεν αγαπούν τα ζώα.
Αίγινα και προσβασιμότητα: Είμαι πρόθυμος να βοηθήσω ώστε η Αίγινα να γίνει ένα νησί “πρότυπο” για ανθρώπους με κινητική αναπηρία
Ως χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου, οφείλω να επισημάνω πως η Αίγινα είναι αρκετά προσβάσιμη και φιλική για τους ανθρώπους με (κινητική) αναπηρία. Το διαπιστώνω αυτό στην πράξη όταν κάνω τη βόλτα μου στο λιμάνι, παράλληλα με τη θάλασσα, χρησιμοποιώντας τις ράμπες του πεζόδρομου και περνώντας μπροστά από τα καταστήματα. Σαφώς και υπάρχουν πολλά πράγματα που χρειάζεται να γίνουν ακόμη. Σε αυτό είμαι πρόθυμος και έτοιμος να βοηθήσω. Ευχαρίστως θα συνεργαζόμουν με τη δημοτική αρχή και κάθε αρμόδιο φορέα, ώστε να γίνει η Αίγινα ένα νησί “πρότυπο” και για τους ανθρώπους με αναπηρία. Υπάρχουν, για όσους θέλουν να συμβάλλουν στην υλοποίηση, πολλά σχέδια για το μέλλον.
Τα αγαπημένα μου σημεία στην Αίγινα
Μόλις φτάνω στην Αίγινα ανυπομονώ να πιω ένα καφεδάκι στο λιμάνι, μπροστά στη θάλασσα. Αν η ώρα και ο καιρός το ευνοούν, θα γευτώ και το αγαπημένο μου παγωτό φιστίκι με αλατισμένη καραμέλα (το μόνο κακό με αυτό το νησί είναι ότι, αν δεν είσαι εγκρατής, μπορεί να σε παχύνει).
Ακόμη, αγαπώ πάρα πολύ τη διαδρομή προς τα νότια του νησιού: Μαραθώνας, Αιγινήτισσα, Πέρδικα. Χαίρομαι και μόνο που είμαι στο αυτοκίνητο και πορεύομαι πλάι στη θάλασσα, στο δρόμο με τα κρυστάλλινα νερά και τους ευκαλύπτους. Ηρεμεί η ψυχή μου. Βλέπω καμία φορά, τους πιο δροσερούς μήνες, ανθρώπους να κολυμπούν ακόμη και όταν κάνει ψύχρα. Τους χαίρομαι και τους θαυμάζω.
Η Πέρδικα του Ν. Περδικάρη
Τους καλοκαιρινούς μήνες, λίγο πριν φτάσω στην Πέρδικα, με καθησυχάζει ακόμα και η θέα του σταθμευμένου πυροσβεστικού οχήματος (πάντα σε ετοιμότητα) στην άκρη του δρόμου. Ύστερα προσεγγίζω επιτέλους το αγαπημένο μου ψαροχώρι. Περιμένω πώς και πώς να κάνω σουλάτσο στο μικρό λιμανάκι, να φάω το φρέσκο ψάρι μου, να μιλήσω στους ευγενικούς ανθρώπους. Σιγά σιγά, με το πέρασμα του χρόνου, αισθάνομαι ότι όλοι είναι φίλοι. Κάθομαι αραχτός και αγναντεύω απέναντι τη Μονή πίνοντας καφέ, διαβάζοντας, γράφοντας ποιήματα στα χάρτινα τραπεζομάντιλα. Όταν υπολογίζω τον χρόνο σωστά προλαβαίνω και το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα. Τι άλλο να θέλω; Τι άλλο να ζητήσω από εκεί που βρίσκομαι; Μια μόλις ώρα από την Αθήνα…
Οι αγαπημένες μου – και προσβάσιμες – παραλίες για κολύμπι στην Αίγινα
Μία από τις αγαπημένες μου παραλίες είναι το Κλήμα ή Κλειδί∙ η υπέροχη παραλία που όσοι γνωρίζουν δεν ξεχνούν να επισκεφτούν. Επίσης, στον Μαραθώνα βρίσκεται και ένα από τα τρία seatrac που έχουν τοποθετηθεί στο νησί (τα άλλα δύο είναι στη Βαγία και στην Αγία Μαρίνα). Πρόκειται για διαδρόμους με κυλιόμενο, τηλεχειριζόμενο κάθισμα, που επιτρέπουν στους ανθρώπους με κινητική αναπηρία να μπαίνουν στη θάλασσα χωρίς βοήθεια! Καταλαβαίνετε τώρα γιατί δεν έχασα κανένα μπάνιο φέτος. Ας ελπίσουμε πως αυτή η τεχνολογία θα βρίσκεται στο νησί για πολλά χρόνια ακόμη.
Οι ομορφιές της ορεινής Αίγινας
Τελευταία ανακάλυψα και τις ομορφιές της ορεινής Αίγινας, την καταπράσινη διαδρομή προς το Ανιτσαίο, τις Πόρτες. Παρόλο που η εξερεύνηση του ορεινού τοπίου στο νησί δεν είναι εύκολη υπόθεση για μένα, χαίρομαι ιδιαίτερα που σε αυτόν τον τόπο υπάρχει τόσος, μα τόσος φυσικός πλούτος.
Αίγινα με μια λέξη
“Καταφύγιο”.
Αγαπώ την Αίγινα γιατί…
…Γιατί με διάλεξε πριν τη διαλέξω εγώ.
Λίγα λόγια για το We Love Aegina
Αγαπώ το We Love Aegina γιατί είναι ο «σύνδεσμός» μου με το νησί όταν δεν μπορώ να είμαι εκεί. Στο διάστημα της καραντίνας πέρασα πολλές ώρες, κοιτάζοντας τις φωτογραφίες που ανεβάζατε στο Facebook και το Instagram. Έκανα υπομονή και περίμενα να περάσει ο καιρός, για να επισκεφτώ πάλι την Αιγινούλα. Πιστεύω πως και αυτός ο ιστότοπος θα μπορούσε επίσης να προσφέρει χρήσιμες πληροφορίες αναφορικά με την προσβασιμότητα στο νησί για τους ανθρώπους με αναπηρία**.
* Ο Νικόλας Περδικάρης πρωτοεμφανίστηκε στην πεζογραφία το 2014, με το βιβλίο “Ο σκύλος με το λουλούδι στο στόμα”, εκδόσεις Το Ροδακιό.
Η νέα του συλλογή διηγημάτων “Μάμα Κάρι” (2021) κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ο Μωβ Σκίουρος.
Ο Νικόλας σπούδασε δημοσιογραφία (ΜΜΕ) στο ΕΚΠΑ και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο ίδιο τμήμα, στον τομέα της Πολιτικής Επικοινωνίας και των Νέων Τεχνολογιών. Μετά από αρκετά χρόνια εργασίας στην ΕΡΤ (και όχι μόνο) διανύει, από επιλογή, ένα στάδιο μετάβασης σε μια νέα, πιο ελεύθερη πραγματικότητα και καθημερινότητα, που ακόμα δεν έχει καλογνωρίσει και συνηθίσει. Καθώς αυτήν την περίοδο δεν εργάζεται, έχει στη διάθεσή του όλο τον ελεύθερο χρόνο για να γράφει, να διαβάζει και να ζωγραφίζει ψηφιακά σχέδια στο ipad.
** Μετά από τη σημαντική κι ενδιαφέρουσα γνωριμία μας με το Νικόλα και με τη δική του βοήθεια, εμείς ως We Love Aegina, δεσμευόμαστε να βάλουμε ένα ακόμα λιθαράκι προς την υποστήριξη ανθρώπων με κινητικές δυσκολίες παρέχοντας χρήσιμη και κατάλληλη πληροφορία μέσα από τις σελίδες μας.
Μείνετε συντονισμένοι για περισσότερες ιστορίες #weloveaegina!
Θέλεις να γίνεις κι εσύ πρεσβευτής της Αίγινας ή γνωρίζεις κάποιον που θα ήθελε να γίνει; Στείλε μας ένα e-mail στη διεύθυνση: ask@weloveaegina.com ή επικοινώνησε μαζί μας στα social media του weloveaegina!
#weloveaegina
Ακολούθησε το @we_love_aegina στο Instagram και το Facebook